Liliya hər ortası çökən sufleni öz həyatına oxşadırdı. Ömrü boyu nə qədər əziyyət çəksə də birdən-birə hər şey dağılır, çökürdü. Həyatın kəşməkəşləri ona bu əfsanəvi yeməyi xatırladırdı. Sevinən kimi bədbəxtlik gəlib qapısını döyürdü. Tab gətirə bilmədiyini düşünməyə başlayanda yenidən güclənməyinin səbəbini özü də bilmirdi.