Prust “Həzzlər və günlər” əsərində Emili Dikinsonun dediyi sözlərin eynisini yazır: “Məgər sevən kəs üçün sevdiyi insanın yoxluğu onun xəyallarda mövcudluğunun ən arxayın, ən təsirli, ən uzunömürlü, ən sarsılmaz varlığı deyilmi?