Eqoizmlə özünəsevgi heç də eyni mənalı məfhumlar deyil, hətta bir-birinə ziddirlər. Eqoist özünü həddən artıq çox yox, daha doğrusu, həddən artıq az istəyir, əslində isə o, özünə nifrət edir. Şəxsiyyət səmərəsizliyinin təzahürlərindən biri olan özünə maraq və qayğı çatışmazlığı onu bir qurd kimi içindən gəmirir. Eqoist, təbii ki, bədbəxtdir və həyatdan özü-özünü məhrum etdiyi nemətləri qoparmaq üçün qızğın şəkildə çapalayır. Kənardan elə görünür ki, o, özünə həddən artıq çox diqqət ayırır, əslində isə bu, onun şəxsiyyətinə olan qayğı çatışmazlığının bərpa olunmasına yönələn uğursuz cəhdlərdir.